مرا ياد كن...
آن زماني كه بلبل افسرده از جور خزان براي گل اشك ميريزد
آن زماني كه كبوتر بال شكسته در آشيان از ستم آسمان مي نالد
در آن وقت مرا ياد كن...
صدايت اميد من/ نفست عمر من/ وجودت جان من
اما افسوس كه دوري از من....
گاه گاهي به يادت غزلي ميخوانم
تا نگويي كه دلم غافل ازين فاصله هاست
خوب رويان همه گر با دل من خوب شوند
خوب من با همه خوبان حساب تو جداست